Ervaringen

Ik wil beginnen met iedereen van van de stichting “Waar is onze Angel” heel hartelijk te bedanken voor de praktische en morele steun bij het opsporen en terugvinden van onze hond Appie

Op zaterdagmiddag 8 juni zijn onze honden Tiga en Appie ontsnapt uit onze achtertuin Eerbeek. Tiga kon na een half uurtje teruggevonden worden toen hij weer op weg was naar huis, maar Appie liet zich niet meer zien.
Appie is een hondje van 13 jaar oud afkomstig uit een pools asiel en inmiddels bijna 3 jaar bij ons. Hij is erg eenkennig en is niet gek op mannen, enkele uitzonderingen daargelaten.

Toen Appie zondag nog steeds zoek was hebben wij Appie aangemeld als vermist. Onmiddellijk werd er een heel netwerk opgetuigd om hem op te sporen. Er werd geflyerd en gepost van vroeg in de morgen tot laat in de avond. Met behulp van de speurhond Pedro van het Papierdorp konden worden vastgesteld dat Appie in de richting van Laag Soeren/Dieren was gegaan en niet richting Loenen. Maandagmorgen een zichtmelding die dat bevestigde, alleen bleek daaruit wel dat Appie zich binnen het beschermde gebied bevond, wat weer beperkingen opleverde voor het flyeren en posten. Toen we op die plek aankwamen was de vogel al weer gevlogen

Daarna een paar dagen geen enkele melding, wel posten en zoeken in ruime omgeving van de laatste melding. Tot donderdagmorgen, toen er er meerdere meldingen kwamen uit de omgeving van Dieren, en zelfs een paar foto’s die hem heel duidelijk en herkenbaar lieten zien. De rest van die donderdag en de daarop volgende vrijdag is in die omgeving geflyerd, gepost en gezocht zonder resultaat. Eindelijk vrijdagmiddag kwam er een melding dat Appie gezien was in de achtertuinen van de woningen die grensden aan het bos. Onmiddellijk er weer op af. De bewoners daar hadden de vermissing van Appie inmiddels in de buurt-app geplaatst en met behulp van de reacties daarop konden we Appie uiteindelijk vinden en mee naar huis nemen, na en zwerftocht van 6 dagen door de bossen tussen Eerbeek en Dieren.

Appie is inmiddels voorzien van een tracker waarmee we hem goed in de gaten kunnen houden

Nogmaals heel veel dank aan mensen die geholpen hebben met de zoektocht naar Appie, zowel in het veld als op de achtergrond Chapeau!!!

Op 24 mei ontsnapte onze hond Mouna bij, wat toen een vriend was, uit de tuin in Hellevoetsluis, terwijl wij gezegd hadden dat de honden echt niet los mochten.
De honden logeerden daar voor twee dagen, daar wij op die vrijdag bij de Duitse bank onze hypotheek moesten tekenen.

Helaas wist ze te ontsnappen en hoorde wij dit pas een dag later.

Annemarie van deze stichting kwam op zondag met een speurhond, welke Mouna traceerbaar in een bossage.
Het gebied waar gespeurd ging worden was bekend door het contact met Guus.
Deze man had gebeld dat hij Mouna had zien lopen.
Bij het bossage liep ik een stukje naar beneden met een andere dame die met haar speurhonden met Annemarie was mee gekomen.
Ik riep een paar keer Mouna, waarop Annemarie riep stop maar, want ze komt net ui de bossage en schiet aan de overkant de struiken van het park in.
Om de hond niet op te jagen is toen het speuren gestopt.
De andere dag kwam er een jonge dame uit Zoetemeer om een voerplek te maken.
Er zijn flyers gemaakt en opgehangen door WIOA en Guus.
Hierop werd er regelmatig gebeld met een zichtmelding.
Als mensen haar naam riepen ging ze er vandoor.
Dit heeft te maken met een karaktereigenschap van het ras waartoe Mouna behoord.
Het gaat om een Aidi, ook wel Atlashond of Berghond van de Berbers.
Dit ras houd alleen van de mensen waar ze bij hoord.
Op een gegeven moment is er een tweede voerplek gemaakt, waar ze vaak gezien werd en zijn er camera's geplaatst.
Op beelden hiervan was ze te zien.
Op zondag 2 juni is er s'avonds rond elf uur een vangkooi geplaatst, gebracht door Appie de man van Annemarie.
We kregen bericht dat de camera in de vangkooi gereset moest worden.
Toen we terug gingen naar de kooi werd ik door mijn vrouw gebeld, met de mededeling dat Mouna in de auto zat.
Mijn vrouw en Annemarie, de vrouw van Appie, waren op de parkeerplaats bij de auto gebleven.
Mijn vrouw had de deur geopend en zag uit de verte iets op haar afkomen.
Ze riep de naam Mouna, waarop er te zien was dat het geen ze zag snel naar haar toekwam en via de voorstoel op de achterbank sprong.
Door de inzet van Guus en WIOA hebben wij onze hond weer terug.
Waarvoor onze dank.
Op 3 juni was onze trouwdag en mijn verjaardag.
Een mooier cadeau hadden we niet kunnen wensen.

Ze is ruim 9 dagen weggeweest.

24 maart ben ik Dasha in het bos achter de scouting in Dieren kwijtgeraakt toen ze was geschrokken van de riem die uit mijn hand was gevallen. Met de hulp van wioa kwam ik meteen in een groepsapp. Een meneer uit Laag Soeren vernam dit en stuurde een foto van een hond naar iemand van deze groepsapp. Ik wist niet wat ik zag. Het was Dasha! Ze heeft de hele nacht rondgezworven en 4 km naar Laag Soeren gelopen. Daar hebben ze haar voorzichtig kunnen pakken. Ze kwam bij een vriendelijk gezin terecht. Ik heb contact gezocht en ben meteen naar Laag Soeren gegaan. Het was haar idd. Ze was rustig en gezond. Het was een hele grote opluchting. Ik wil iedereen van wioa heel erg bedanken voor hun snelle hulp. Zonder jullie weet ik niet of ik Dasha ooit nog terug had gezien. Geweldige stichting, ga zo door! Groetjes Frank en pootje van Dasha.

Nora een roemeense opvanghond was bij mij en is over het hek gesprongen. Ze bleef in de buurt.Telkens zichtmeldingen maar haar niet kunnen pakken. Eten op de deel neergezet en dat at de telkens wel op. Maar ze was schuw en angstig waardoor we haar niet te pakken kregen. Wioa is geschakeld en overleggehad wat te doen. Een vangkooi was de beste optie, zoeken was immers niet nodig, ze was in de buurt. Via Wioa hier in de buurt een vangkooi kunnen regelen,neergezet met eten erin, die camera erbij is reuze handig, dan zie je wanneer ze in beeld is en binnen 3 uur was ze gevangen. De ondersteuning van Wioa was echt geweldig. Zelfs een schema om te kijken naar de camera gedurende de nacht werd gemaakt. Ik vind jullie organisatie geweldig ben vrijwilliger geworden en zal doneren. Heel erg bedankt!!

7 januari is mijn hondje Fien heel erg geschrokken en weggerend van Rozendaalse Veld. Meteen Amivedi en Angelteam , dierenambulance ingeschakeld. Fien is een week weggeweest , juist in de hevige koude periode. Een vreselijke week met weinig zichtmeldingen maar ook een hele bijzondere week door de geoliede hondenzoekmachine , de Angelclub, in no time werden overal flyers opgehangen, sociale media ingeschakeld. Er werd gepost en gepost, , ik was in alle staten maar werd zo goed gecoached dat het mij lukte mijn kop er bij te houden. Nauwelijks zichtmeldingen, speurhond ingezet, en die pikte duidelijk spoor van Fien op. De samenwerking en de bevlogen passie van het Angelteam was geweldig om mee te maken. Toen Fien eindelijk opdook in de bewoonde wereld en door alle flyers snel werd opgemerkt waren er in no time enorm veel mensen van het Angelteam ter plaatse om het veiligstellen te laten lukken. En ja , Fien is weer thuis, mijn geloof in de mensheid is behoorlijk toegenomen. Het wasecht geweldig hoe er samen gewerkt werd en de deskundigheid van het Angelteam mee te maken. Dit was mij met vriendinnen nooit gelukt om het zo grootschalig op te zetten, de enorme hoeveelheid flyers door de hele omgeving die binnen een dag opgehangen was, een enorme inzet. Ik voel niets anders dan dankbaarheid. Geweldig!!!!

Op 3 januari is onze teckel Floris tijdens het uitlaten weggelopen en we konden hem niet meer vinden. We waren ten einde raad. De vrijwilligers van de stichting 'Waar is onze Angel' hebben ons pro-actief benaderd en ons niet alleen aangestuurd maar ons ook een enorm hart onder de riem gestoken zodat we de hoop vasthielden dat we onze Floris terug zouden krijgen. Mede dankzij de door WIOA ingezette speurhonden hebben we Floris een dag later teruggevonden. Wat waren en zijn we blij! Aan alle betrokkenen van WIOA en aan de speurhondenteams: Hartstikke bedankt! De wereld heeft meer mensen zoals jullie nodig!

François en Margo Peeters

Op 16 nov jl. was onze hond Troela voor de tweede keer ontsnapt uit een dierenpension in Oeffelt. En voor de tweede keer moesten wij onze vakantie na een dag alweer afbreken en direct naar huis vliegen om onze hond Troela te gaan zoeken. In mei dit jaar was ze ook al eens ontsnapt uit datzelfde pension en moesten wij ook hals over kop naar huis vliegen. Radeloos waren we, want onze Troela heeft een behoorlijk rugzakje als voormalige zwerfhond uit Griekenland. Zij heeft een innige band met mijn man en verder kan niemand haar benaderen. Maar dankzij stg WIOA is het toen helemaal goed gekomen. Na vijf dagen vonden we haar terug dankzij de vele vrijwilligers die intensief meezochten en locaties doorgaven aan ons. Toen Troela op 16 nov weer was ontsnapt hebben we onmiddellijk weer deze geweldige stichting gevraagd om mee te helpen zoeken. En weer werd een legertje vrijwilligers ingezet en dankzij een gouden tip konden wij Troela a drie dagen weer in onze armen sluiten. De vraag zal bij menigeen opkomen waarom wij onze hond voor de tweede maal weer onderbrachten bij hetzelfde pension.. de eigenaar had ons verzekerd dat er geen enkele hond meer kon ontsnappen omdat hij de nodige verbeteringen had aangebracht. Daar plaatsen wij nu vraagtekens bij en natuurlijk gaat Troela daar nooit meer heen.
Wij zijn de stichting WIOA zeer erkentelijk voor de hulp bij de zoektochten en zonder de inzet van deze geweldige mensen zou het misschien heel anders zijn afgelopen met onze Troela.
Duizendmaal dank!

Tijdens het uitstappen voor een rondje met de uitlaatservice was onze Guus vermist geraakt. Gelukkig na een aantal dagen zoeken weer teruggevonden rondom de plek van vermissing mede dankzij de fijne hulp van WIOA. Onze dank is groot! 🙂

Op 1 oktober was onze Molly weg. En via hulp van jullie gelukkig snel weer gevonden. Bedankt!

Aiko was losgelaten door de hondenoppas en is daar door weggelopen. Allerlei instanties werden ingeschakeld, waaronder wioa. Zelf waren wij op vakantie en hebben wij van onze zoon vernomen dat er vanuit alle richtingen en omgeving uitbundig naar onze Aiko is gezocht, daar zijn wij een ieder dankbaar voor . Aiko is op de derde dag na verdwijning gevonden door een postbode in een tuin , waar hij opgerold lag en heeft direct de dierenambulance gebeld. De mensen die daar woonde hebben Aiko wat eten gegeven en de dierenambulance was al snel ter plekken en hebben onze lieverd veilig bij onze zoon thuis gebracht. Heel veel dank voor wat jullie hier in betekend hebben.